zondag 28 oktober 2012

BE: Sikhs gedenken hun eerste leraar met processie

Sikhs gedenken hun eerste leraar met processie

  • ZATERDAG 27 OKTOBER 2012, 11U07
  • IN RELIGIE
  • AUTEUR:EGIDE LISMOND

SINT-TRUIDEN - Zondag 28 oktober trekt een Sikh processie, een 'Nagar Kirtan' (zingen in de stad) van de Sikh-tempel in Halmaal naar het centrum van Sint-Truiden.

De Sikhs zingen om Guru Nanak, hun eerste leraar te herdenken, die in 1469 in het noord-westen van India geboren werd. Alle gemeenschappen van België nemen aan de optocht deel.

De stoet wordt voorafgegaan door de 'Vijf Sikhs' in traditionele kleding. Achter hen rijdt de Palki Sahib wagen, een versierde vrachtwagen met daarop de Guru Granth Sahib en de muzikanten die gezangen uit de Guru Granth Sahib zingen.

De tocht start om 12.30 uur aan de Gurdwara Sangat Sahib in Halmaal en gaat via de Halmaalweg en de Stapelstraat naar de Grote Markt. Op de Grote Markt is er een Gatka (Sikh gevecht-sport) demonstratie en is er gratis voedsel (langar) voor iedereen. Daarna keren de Sikhs terug naar de Gurdwara via de Zoutstraat, de Toekomststraat, het Station, de Gazometerstraat en de Halmaalweg. De herdenking eindigt om 17 uur.

donderdag 18 oktober 2012

Sara Cosemans over Sikhs in België: 'Uiterlijk zegt niks over integratie'

Sara Cosemans over Sikhs in België: 'Uiterlijk zegt niks over integratie'

17 oktober 2012
 (
 MO* 
) —
 

De sikh-gemeenschap kwam deze maand nog in het nieuws na een viervoudige moord op een familie in Etterbeek. Ondanks het feit dat er in België ongeveer 10.000 sikhs wonen, is er weinig bekend over de gemeenschap. Sara Cosemans won de Gülen Chair for Intercultural Studies Award voor haar masterproef over de sikh-gemeenschap in België. Zij is afkomstig uit Sint-Truiden en wilde meer weten over een gemeenschap die zo dichtbij woonde, maar tegelijk onbekend was.

Mediaviewer
Sara Cosemans ontvangt de Gülen Chair for Intercultural Studies Award.
 
© Harjinder Singh
Mediaviewer
Sara Cosemans over Sikhs in België: 'Uiterlijk zegt niks over integratie'
© Acco

Haar studie werd zopas gepubliceerd als het boek Meneer Singh en Mevrouw Kaur in België. Migratie, gender en integratie in de sikh-gemeenschap.

Uw boek behandelt de Sikh-gemeenschap in België. Waar leven ze vooral en waarom zijn ze naar hier gekomen? 

Sara Cosemans: Op dit moment zijn er vier sikh-tempels in België, meer bepaald in Sint-Truiden, Vilvoorde, Luik en Borgloon. We zien dus een concentratie in Haspengouw. Op het moment dat de sikhs in België arriveerden, was er daar veel werkgelegenheid in de fruitsector.

De eerste golf sikh-migranten waren politieke vluchtelingen, een kleine groep in de jaren zeventig uit Oeganda en vooral in de jaren tachtig vanuit India. Spanningen tussen de sikhs en de centrale regering leidden daar tot zware gevechten en een escalatie van geweld langs beide zijden. Veel mensen moesten vluchten en kregen 'inside' informatie van sikhs die hier al langer waren. Hierdoor zijn ze dan uiteindelijk ook in de fruitstreek beland.

Ze werden hier goed ontvangen, omdat er op dat moment veel veranderde in de samenleving: bruggepensioneerden mochten niets meer bijverdienen, er waren minder huismoeders, studenten zochten een andere job dan in de fruitsector enzovoort. De boeren waren dus in grote nood en hebben de sikhs aangenomen. Van het ene kwam het andere: ze waren tevreden over de werkkrachten, wierven er meer aan enzovoort. Zo groeide de sikhpopulatie.

Ondertussen hebben veel Polen en andere Oost-Europeanen veel van deze jobs in de fruitsector overgenomen. Hoe zijn de sikhs hiermee omgegaan? 

Sara Cosemans: Het werk van de sikhs is de fruitsector was inderdaad een soort etnische niche. Gedurende een heel lange periode hadden zij daar een monopolie. Dat monopolie is nu verdwenen ten voordele van de Polen. De sikhs die goed geboerd hebben, letterlijk dan, konden zelf stukken grond kopen en hebben zelf mensen in dienst genomen. Anderen hebben winkels of nachtwinkels geopend of zijn marktkramer geworden.

Daarnaast is er nog een derde groep, die vooral fabrieksarbeid uitvoeren. Ze gaan dus op zoek naar andere jobs, die bovendien ook een iets comfortabeler levensschema aanbieden.

Misschien ook meer continuïteit, want fruitplukken blijft toch vooral seizoensarbeid?

Sara Cosemans: Dat is zeker waar. Oost-Europeanen die naar hier komen om te plukken, zijn heel flexibel. Ze kunnen heel veel uren per dag werken, omdat ze weten dat ze hier maar tijdelijk zijn. De sikhs hebben ondertussen hun gezinnen naar hier gebracht, zijn ondertussen ook gesetteld. Dus zij zijn automatisch minder flexibel, omdat ze ook bij hun familie willen zijn. 

'Uit de dialoog met de sikhs bleek dat uiterlijk weinig zegt over integratie', zo staat in uw boek. Wat bedoelt u daar precies mee?

Sara Cosemans: De Sikhs hebben heel kenmerkende kleding. Vooral de mannen met hun baarden en tulbanden zijn opvallend. Soms maakt men de fout om mensen in te delen op basis van uiterlijk, bijvoorbeeld op basis van hun kledij. Dat is eigenlijk niet correct. Hoe mensen eruit zien, zegt niets over hoe mensen geïntegreerd zijn, hoe ze zich gedragen, welke contacten ze hebben met de Belgische samenleving enzovoort. Bijvoorbeeld sikhs die verder hebben gestudeerd na het middelbaar, zijn bijna allemaal mensen met tulbanden.

U bedoelt dus dat de sikhs in België algemeen wel goed geïntegreerd zijn?

Sara Cosemans: Het beeld van een zeer gesloten gemeenschap die alleen op zichzelf is, is zeker niet correct. Ik vond de vrij grote interactie tussen de sikh-gemeenschap en de bredere gemeenschap verbazingwekkend. Heel veel boeren hebben bijvoorbeeld sikhs in hun huizen opgenomen, hen begeleid om hun papieren in orde te brengen, hen geholpen met hun taal enzovoort.

Toen de sikhs in België aankwamen, was de nood hoog was langs beide kanten. De mensen die toen in aanraking zijn gekomen met de Belgische samenleving, zijn heel goed geïntegreerd. Tegelijkertijd zijn dat ook de mensen die er heel orthodox uitzien, met grote baarden en grote tulbanden.

Uw thesis heeft de Gülen Chair for Intercultural studies Award gewonnen en is dus ook gepubliceerd als een boek. De award is bedoeld voor masterproeven die de interculturele dialoog kunnen versterken. Denkt u dat de dialoog met de sikhs beter zou kunnen in België? 

Sara Cosemans: Alles kan natuurlijk beter, maar ik geloof dat de dialoog zal verbeteren, zelfs in de nabije toekomst. Dit jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen in Sint-Truiden staan bijvoorbeeld twee sikhs op twee verschillende lijsten. Dat toont aan dat de sikhs bezig zijn met zich te profileren als inwoners van Sint-Truiden met een mening over de lokale politiek. Het toont ook aan dat het idee van een tijDoor een tulband te dragen willen vrouwen zich profileren als gelijkwaardig aan mannen.delijke migratie eigenlijk voorbijgestreefd is. Heel veel sikhs in België hebben een Belgisch paspoort.

Ik ben deze zomer in contact geweest met een sikh uit India, die heel de wereld afreist om alle sikh-gemeenschappen en tempels te bezoeken. Hij vertelde mij dat het echt heel typisch was voor de Belgische sikh-gemeenschap dat zoveel mensen een Belgische identiteit hebben aangenomen. Het feit dat wij zulke dingen niet weten, toont dat de communicatie zeker wel beter kan. Aangezien de dialoog groeit en de sikhs ook meer en meer deelnemen aan het publieke debat, denk ik wel dat de evolutie in de goede richting gaat.

Gelijkheid is één van de grondstellingen van het sikhisme. Iedereen is gelijk ongeacht geslacht, afkomst, kaste enzovoort. Klopt dat ook in de praktijk?

Sara Cosemans: Die stelling speelt een enorm belangrijke rol in de perceptie die sikhs hebben van zichzelf. Wanneer je met sikhs spreekt, zal je vaak te horen krijgen dat gelijkheid een kernelement is van de godsdienst. In de praktijk is het niet altijd zo eenvoudig.

We mogen niet iedereen over dezelfde kam scheren. Vaak is het afhankelijk van de gezinssituatie of van particuliere gebeurtenissen, maar toch kan ik zeggen dat het met de gelijkheid tussen mannen en vrouwen nog beter kan. In ons dagelijks leven echter zijn mannen en vrouwen ook niet altijd gelijk. Het is wel zo dat het sikhisme als religie kansen biedt om te spreken over een gelijke positie tussen mannen en vrouwen.

U schrijft ook in uw boek dat de komst van meer vrouwen in de jaren negentig zorgde voor een verstrenging van de toepassing van het sikhisme in België. Hoe komt dat?

Sara Cosemans: Deze evolutie was er niet alleen in België, maar ook in andere gemeenschappen, zoals bijvoorbeeld die in Groot-Brittannië. De eerste mannen die hier aankwamen, waren vooral politieke vluchtelingen. Hun contacten met het thuisland waren eerder gering of zelfs onbestaande. Toen de vrouwen kwamen, onderhielden zij veel meer contact met hun thuisfront.

Een heel belangrijk begrip binnen het sikhisme is eer. De eer hooghouden is voor een familie zeer belangrijk. Gezien er meer contact was met het thuisland, werd het ook belangrijker om zich te gedragen naar die eer.

Is dat dan ook de reden waarom steeds meer sikhvrouwen ervoor kiezen om een tulband te dragen?

Sara Cosemans: Tulbanden bij vrouwen hebben eigenlijk nog een heel andere achtergrond. Volgens mijn inzicht maken die tulbanden deel uit van de hervormingsbeweging binnen het sikhisme. Deze beweging ijvert voor een puur sikhisme, waarbij de geschriften gevolgd worden en er dus ook meer gelijkheid is. Vrouwen maken een belangrijk deel uit van deze beweging en door tulbanden te dragen, willen vrouwen laten zien dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn.

Het is dus eerder een vorm van emancipatie voor vrouwen?

Sara Cosemans: Het is een vorm van profilering. Concreet in België is er één generatie, in mijn boek noem ik ze de 'anderhalve generatie', die bestaat uit kinderen die heel jong waren toen ze hier aankwamen in de jaren negentig. Het zijn dus nu twintigers die hier al zeventien of achttien jaar zijn. Er waren heel weinig kinderen in de sikhgemeenschap toen zij arriveerden, dus ze moesten zich wel mengen onder de lokale gemeenschap. Tegelijkertijd zijn zij het die heel bewust een tulband dragen. Het gaat dus om een kleine groep in België, maar ze zijn heel invloedrijk.

Over tulbanden gesproken, hoe zien de sikhs de discussie over het hoofddoekendebat en mengen ze zich daarin?   

Sara Cosemans: Ze mengen zich zelfs vrij actief. Als de kwestie in het parlement besproken wordt, gaan ze pleiten voor hun eigen zaak. Het hoofddoekenverbod, de naam alleen al, zegt heel veel over die beweging. In principe gaat het over een verbod op religieuze symbolen. Omdat de sikhs zo hard vasthouden aan hun uiterlijk, moeten zij op zoek naar andere mogelijkheden en gaan ze vaak niet naar de school die zij verkiezen of hebben ze een job in het buitenland. Het uiterlijk zegt dus helemaal niks over de integratie. Het probleem met het hoofddoekendebat is dus dat het gaat om veronderstellingen die helemaal niet meer correct zijn, zoals bijvoorbeeld een hoofddoek als iets wat mensen onderdrukt of iets dat opgedrongen wordt.  

Tot slot nog een korte vraag over de titel van uw boek. Wie zijn Meneer Singh en Mevrouw Kaur?

Sara Cosemans: Alle mannelijke sikhs heten Singh met hun achternaam en alle vrouwelijke sikhs heten Kaur. Dat zorgt natuurlijk soms voor verwarrende situaties. Als die mensen aangeschreven moeten worden per post, is het niet duidelijk aan wie de brief gericht is. De namen zijn voor velen onbekend en vormen daarom een trigger om het boek te lezen.

Sara Cosemans over Sikhs in België: 'Uiterlijk zegt niks over integratie'

Sara Cosemans over Sikhs in België: 'Uiterlijk zegt niks over integratie'

 () —
 

De sikh-gemeenschap kwam deze maand nog in het nieuws na een viervoudige moord op een familie in Etterbeek. Ondanks het feit dat er in België ongeveer 10.000 sikhs wonen, is er weinig bekend over de gemeenschap. Sara Cosemans won de Gülen Chair for Intercultural Studies Award voor haar masterproef over de sikh-gemeenschap in België. Zij is afkomstig uit Sint-Truiden en wilde meer weten over een gemeenschap die zo dichtbij woonde, maar tegelijk onbekend was.

Mediaviewer
Sara Cosemans ontvangt de Gülen Chair for Intercultural Studies Award.
 
Mediaviewer
Sara Cosemans over Sikhs in België: 'Uiterlijk zegt niks over integratie'

Haar studie werd zopas gepubliceerd als het boek Meneer Singh en Mevrouw Kaur in België. Migratie, gender en integratie in de sikh-gemeenschap.

Uw boek behandelt de Sikh-gemeenschap in België. Waar leven ze vooral en waarom zijn ze naar hier gekomen? 

Sara Cosemans: Op dit moment zijn er vier sikh-tempels in België, meer bepaald in Sint-Truiden, Vilvoorde, Luik en Borgloon. We zien dus een concentratie in Haspengouw. Op het moment dat de sikhs in België arriveerden, was er daar veel werkgelegenheid in de fruitsector.

De eerste golf sikh-migranten waren politieke vluchtelingen, een kleine groep in de jaren zeventig uit Oeganda en vooral in de jaren tachtig vanuit India. Spanningen tussen de sikhs en de centrale regering leidden daar tot zware gevechten en een escalatie van geweld langs beide zijden. Veel mensen moesten vluchten en kregen 'inside' informatie van sikhs die hier al langer waren. Hierdoor zijn ze dan uiteindelijk ook in de fruitstreek beland.

Ze werden hier goed ontvangen, omdat er op dat moment veel veranderde in de samenleving: bruggepensioneerden mochten niets meer bijverdienen, er waren minder huismoeders, studenten zochten een andere job dan in de fruitsector enzovoort. De boeren waren dus in grote nood en hebben de sikhs aangenomen. Van het ene kwam het andere: ze waren tevreden over de werkkrachten, wierven er meer aan enzovoort. Zo groeide de sikhpopulatie.

Ondertussen hebben veel Polen en andere Oost-Europeanen veel van deze jobs in de fruitsector overgenomen. Hoe zijn de sikhs hiermee omgegaan? 

Sara Cosemans: Het werk van de sikhs is de fruitsector was inderdaad een soort etnische niche. Gedurende een heel lange periode hadden zij daar een monopolie. Dat monopolie is nu verdwenen ten voordele van de Polen. De sikhs die goed geboerd hebben, letterlijk dan, konden zelf stukken grond kopen en hebben zelf mensen in dienst genomen. Anderen hebben winkels of nachtwinkels geopend of zijn marktkramer geworden.

Daarnaast is er nog een derde groep, die vooral fabrieksarbeid uitvoeren. Ze gaan dus op zoek naar andere jobs, die bovendien ook een iets comfortabeler levensschema aanbieden.

Misschien ook meer continuïteit, want fruitplukken blijft toch vooral seizoensarbeid?

Sara Cosemans: Dat is zeker waar. Oost-Europeanen die naar hier komen om te plukken, zijn heel flexibel. Ze kunnen heel veel uren per dag werken, omdat ze weten dat ze hier maar tijdelijk zijn. De sikhs hebben ondertussen hun gezinnen naar hier gebracht, zijn ondertussen ook gesetteld. Dus zij zijn automatisch minder flexibel, omdat ze ook bij hun familie willen zijn. 

'Uit de dialoog met de sikhs bleek dat uiterlijk weinig zegt over integratie', zo staat in uw boek. Wat bedoelt u daar precies mee?

Sara Cosemans: De Sikhs hebben heel kenmerkende kleding. Vooral de mannen met hun baarden en tulbanden zijn opvallend. Soms maakt men de fout om mensen in te delen op basis van uiterlijk, bijvoorbeeld op basis van hun kledij. Dat is eigenlijk niet correct. Hoe mensen eruit zien, zegt niets over hoe mensen geïntegreerd zijn, hoe ze zich gedragen, welke contacten ze hebben met de Belgische samenleving enzovoort. Bijvoorbeeld sikhs die verder hebben gestudeerd na het middelbaar, zijn bijna allemaal mensen met tulbanden.

U bedoelt dus dat de sikhs in België algemeen wel goed geïntegreerd zijn?

Sara Cosemans: Het beeld van een zeer gesloten gemeenschap die alleen op zichzelf is, is zeker niet correct. Ik vond de vrij grote interactie tussen de sikh-gemeenschap en de bredere gemeenschap verbazingwekkend. Heel veel boeren hebben bijvoorbeeld sikhs in hun huizen opgenomen, hen begeleid om hun papieren in orde te brengen, hen geholpen met hun taal enzovoort.

Toen de sikhs in België aankwamen, was de nood hoog was langs beide kanten. De mensen die toen in aanraking zijn gekomen met de Belgische samenleving, zijn heel goed geïntegreerd. Tegelijkertijd zijn dat ook de mensen die er heel orthodox uitzien, met grote baarden en grote tulbanden.

Uw thesis heeft de Gülen Chair for Intercultural studies Award gewonnen en is dus ook gepubliceerd als een boek. De award is bedoeld voor masterproeven die de interculturele dialoog kunnen versterken. Denkt u dat de dialoog met de sikhs beter zou kunnen in België? 

Sara Cosemans: Alles kan natuurlijk beter, maar ik geloof dat de dialoog zal verbeteren, zelfs in de nabije toekomst. Dit jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen in Sint-Truiden staan bijvoorbeeld twee sikhs op twee verschillende lijsten. Dat toont aan dat de sikhs bezig zijn met zich te profileren als inwoners van Sint-Truiden met een mening over de lokale politiek. Het toont ook aan dat het idee van een tijDoor een tulband te dragen willen vrouwen zich profileren als gelijkwaardig aan mannen.delijke migratie eigenlijk voorbijgestreefd is. Heel veel sikhs in België hebben een Belgisch paspoort.

Ik ben deze zomer in contact geweest met een sikh uit India, die heel de wereld afreist om alle sikh-gemeenschappen en tempels te bezoeken. Hij vertelde mij dat het echt heel typisch was voor de Belgische sikh-gemeenschap dat zoveel mensen een Belgische identiteit hebben aangenomen. Het feit dat wij zulke dingen niet weten, toont dat de communicatie zeker wel beter kan. Aangezien de dialoog groeit en de sikhs ook meer en meer deelnemen aan het publieke debat, denk ik wel dat de evolutie in de goede richting gaat.

Gelijkheid is één van de grondstellingen van het sikhisme. Iedereen is gelijk ongeacht geslacht, afkomst, kaste enzovoort. Klopt dat ook in de praktijk?

Sara Cosemans: Die stelling speelt een enorm belangrijke rol in de perceptie die sikhs hebben van zichzelf. Wanneer je met sikhs spreekt, zal je vaak te horen krijgen dat gelijkheid een kernelement is van de godsdienst. In de praktijk is het niet altijd zo eenvoudig.

We mogen niet iedereen over dezelfde kam scheren. Vaak is het afhankelijk van de gezinssituatie of van particuliere gebeurtenissen, maar toch kan ik zeggen dat het met de gelijkheid tussen mannen en vrouwen nog beter kan. In ons dagelijks leven echter zijn mannen en vrouwen ook niet altijd gelijk. Het is wel zo dat het sikhisme als religie kansen biedt om te spreken over een gelijke positie tussen mannen en vrouwen.

U schrijft ook in uw boek dat de komst van meer vrouwen in de jaren negentig zorgde voor een verstrenging van de toepassing van het sikhisme in België. Hoe komt dat?

Sara Cosemans: Deze evolutie was er niet alleen in België, maar ook in andere gemeenschappen, zoals bijvoorbeeld die in Groot-Brittannië. De eerste mannen die hier aankwamen, waren vooral politieke vluchtelingen. Hun contacten met het thuisland waren eerder gering of zelfs onbestaande. Toen de vrouwen kwamen, onderhielden zij veel meer contact met hun thuisfront.

Een heel belangrijk begrip binnen het sikhisme is eer. De eer hooghouden is voor een familie zeer belangrijk. Gezien er meer contact was met het thuisland, werd het ook belangrijker om zich te gedragen naar die eer.

Is dat dan ook de reden waarom steeds meer sikhvrouwen ervoor kiezen om een tulband te dragen?

Sara Cosemans: Tulbanden bij vrouwen hebben eigenlijk nog een heel andere achtergrond. Volgens mijn inzicht maken die tulbanden deel uit van de hervormingsbeweging binnen het sikhisme. Deze beweging ijvert voor een puur sikhisme, waarbij de geschriften gevolgd worden en er dus ook meer gelijkheid is. Vrouwen maken een belangrijk deel uit van deze beweging en door tulbanden te dragen, willen vrouwen laten zien dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn.

Het is dus eerder een vorm van emancipatie voor vrouwen?

Sara Cosemans: Het is een vorm van profilering. Concreet in België is er één generatie, in mijn boek noem ik ze de 'anderhalve generatie', die bestaat uit kinderen die heel jong waren toen ze hier aankwamen in de jaren negentig. Het zijn dus nu twintigers die hier al zeventien of achttien jaar zijn. Er waren heel weinig kinderen in de sikhgemeenschap toen zij arriveerden, dus ze moesten zich wel mengen onder de lokale gemeenschap. Tegelijkertijd zijn zij het die heel bewust een tulband dragen. Het gaat dus om een kleine groep in België, maar ze zijn heel invloedrijk.

Over tulbanden gesproken, hoe zien de sikhs de discussie over het hoofddoekendebat en mengen ze zich daarin?   

Sara Cosemans: Ze mengen zich zelfs vrij actief. Als de kwestie in het parlement besproken wordt, gaan ze pleiten voor hun eigen zaak. Het hoofddoekenverbod, de naam alleen al, zegt heel veel over die beweging. In principe gaat het over een verbod op religieuze symbolen. Omdat de sikhs zo hard vasthouden aan hun uiterlijk, moeten zij op zoek naar andere mogelijkheden en gaan ze vaak niet naar de school die zij verkiezen of hebben ze een job in het buitenland. Het uiterlijk zegt dus helemaal niks over de integratie. Het probleem met het hoofddoekendebat is dus dat het gaat om veronderstellingen die helemaal niet meer correct zijn, zoals bijvoorbeeld een hoofddoek als iets wat mensen onderdrukt of iets dat opgedrongen wordt.  

Tot slot nog een korte vraag over de titel van uw boek. Wie zijn Meneer Singh en Mevrouw Kaur?

Sara Cosemans: Alle mannelijke sikhs heten Singh met hun achternaam en alle vrouwelijke sikhs heten Kaur. Dat zorgt natuurlijk soms voor verwarrende situaties. Als die mensen aangeschreven moeten worden per post, is het niet duidelijk aan wie de brief gericht is. De namen zijn voor velen onbekend en vormen daarom een trigger om het boek te lezen.

woensdag 10 oktober 2012

BE : Nagar Kirtan (sikh processie) 28 oktober 2012

BE : Nagar Kirtan (sikh processie) 28 oktober 2012

Vertrekken om 12.30 vanaf de Gurdwara (Gurdwara Sangat Sahib), Halmaal-Dorp 20 naar de Grote Markt waar we rond 14.00 aankomen. Daar blijven we tot ongeveer 15.30 waarna we naar Halmaal teruggaan. De afstand tussen Halmaal en Sint-Truiden is ongeveer 3 km.

Route heen : Halmaalweg – Tiensesteenweg - Stapelstraat - Grote Markt.
Route terug : Grote Markt – Zoutstraat – Toekomststraat – Prins Albertlaan – Station – Gazometerstraat – Halmaalweg.

Details : Gurdwara Sangat Sahib, Halmaal Dorp 20, 3800 Sint-Truiden, Limburg, België
Telefoon 011 – 694 218

DECADE OF SPIRITUAL RENAISSANCE : 40,000 Students Connect to Guru Sahib


aheguru Ji Ka Khalsa

Waheguru Ji Ki Fateh

 

DECADE OF SPIRITUAL RENAISSANCE

Another effort to connect youth to Education and our Guru Sahib.

 

On 2nd Oct, over 40,000 students participated in this Sehaj paath Conference from various states of India

 


'Sehaj Sumel Smagam'
 organised by Multiversity


Bhai Jasbir Singh Khalsa Sukrit Multiversity organised 'Sehaj Sumel Smagam'  at Gurdwara Manji Sahib Diwan Hall, Amritsar with the support of  Siromani Gurdwara Parbandhak Committee (SGPC) and Sikhs Helping Sikhs (SHS), Australia.


Bhai Sahib Bhai Davinder Singh Ji Khalsa, Khanne Wale, Baba Sewa Singh ji, Kaar Sewa Khadur Sahib, S. Harwinder Singh Phoolka, Senior Advocate, Supreme Court, S. Tarsem Singh, Chairman, Dharam Parchaar Committee, Delhi Sikh Gurdwara Management Committee, Prof. Paramjot Singh, Dean, Swar Samund Kirtan Academy, Mullanpur, Ludhiana honoured Sehaj paath Students with Medals, Books, Certificates, etc.

 

 

'Sehaj paath March' organised by students from Manji Sahib Diwan Hall to Sri Akal Takth Sahib for Ardas of Decade of Spiritual Renaissance 2008-2018. A six years old England born girl Mansukhpreet Kaur completed her Sehaj paath with Salok Mohalla 9 especially on this occasion.

 

Baba Sewa Singh ji, Khadur Sahib shared his views on the message of 'Let us daily recite & contemplate Sehaj paath of Sri Guru Granth Sahib ji'. H S Phoolka motivated students for higher education. He said today we need 'Gian Kharag' sword of Enlightenment. S. Tarsem Singh ji shared his views on great Sikh heritage. S. Joginder singh, New Delhi inspired students to excel in every field of their life.

 

S. Jaswinder Singh Khalsa, Chairman told about the projects of 'Guru Nanak Multiversity' including 'Educate Punjab Project'. He said we are helping financially orphans and needy students for their Education. The vision of Guru Nanak Multiversity is 'Spiritual Academic and Professional Excellence', he added. Report of Multiversity services and projects released in the form of 'Sewa Karaj' by H S Phoolka, Baba Sewa Singh Ji, Prof Paramjot Singh ji, S. Joginder Singh, Ajit Singh, Singh Study circle, New Delhi.

 

S. Rajpal Singh, Secretary gave information regarding 'Sehaj paath movement' that it was started by 'Panth Rattan Bhai Sahib Bhai Jasbir Singh Ji Khalsa' Khanne Wale. More than 90,000 students has started their 'Sehaj paath' yet with the help of this movement. The aim of 'Sehaj Sumel Smagam' was to motivate youngsters to read and understand Gurbani and keep them aware about social evils and drugs. 

 

 

BHAI JASBIR SINGH KHALSA SUKRIT MULTIVERSITY

48, Sukrit Enclave, Begoana, Near Lohara Bridge, Ludhiana (Punjab, India) 141006

+91-89681-99991, +91-89681-99993, +91-978-10-10-555

www.khalsamultiversity.org, info@khalsamultiversity.org

 

For help in this great sewa donate your Daswandh

Account No : 31058583608

Account Name : Bhai Jasbir Singh Khalsa Sukrit Multiversity

Bank Branch : State Bank of India, Phase-2, Dugri, Ludhiana (Punjab)

Branch Code : 05075

IFS Code : SBIN0005075

 

YSL FEELS THAT THOSE WHO HAD STRAYED AWAY FROM SIKHI MARG FOR SOME REASON, IT IS GOOD TIME THAT YOU SHOULD CONNECT BACK TO THE PANTH

 

 

You can also reach me directly at Youngsikhleaders@gmail.com and

You may suggest to your friends to join http://youngsikhleaders.org

 

Regards and Gurfateh

 

Team YSL

Read all past emails on http://yslemail.blogspot.in/


maandag 8 oktober 2012

300-tal mensen woont herdenkingsdienst drama Etterbeek bij

300-tal mensen woont herdenkingsdienst drama Etterbeek bij

 
Bewerkt door: redactie − 07/10/12, 14u27  − Bron: belga.be
http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/1512598/2012/10/07/300-tal-mensen-woont-herdenkingsdienst-drama-Etterbeek-bij.dhtml
© afp.

DM UPDATE In de Generaal Capiaumontlaan in Etterbeek hebben zo'n 300 mensen de herdenkingsplechtigheid bijgewoond voor de moeder en drie kinderen die daar op 28 september jongstleden vermoord werden. De weduwnaar en vader, Jasbir Singh, woonde de plechtigheid bij en werd daarbij omringd door tientallen Sikh-geloofsgenoten. Velen van hen droegen een witte tulband en heel wat vrouwen en kinderen zijn volledig in het wit gekleed.

De aanwezigen leggen boeketten witte bloemen of rozen neer voor de woning met huisnummer 9, waar de moorden plaatsvonden. Aan de gevel van die woning zijn foto's te zien van de drie kinderen van 2, 5 en 7 jaar oud. Bij de aanwezigen bevinden zich ook enkele katholieke zusters. Die verzorgen in de buurt naschoolse opvang en de oudste jongen van het gezin Singh kwam op woensdagnamiddag regelmatig naar die opvang.

De hele plechtigheid wordt gefilmd en rechtstreeks uitgezonden op het Britse televisiekanaal Sikh Channel, een Sky-kanaal dat bestemd is voor de Sikh-gemeenschap in Groot-Brittannië en daarbuiten.

Witte mars
Achteraf heeft een 600-tal personen deelgenomen aan een witte mars door de straten van Etterbeek. Aan de mars nam een aantal buurtbewoners deel maar het grootste deel bestond uit Indiërs, Sikhs en Bengali's.
    
De verdachte van de viervoudige moord is een 29-jarige man uit Bangladesh, Alam Khorsed. De Bengaalse gemeenschap vond het daarom aangewezen om aanwezig te zijn bij de mars om de weduwnaar en vader Jasbir Singh hun medeleven te betuigen. Daarnaast waren delegaties Sikhs uit onder meer Frankrijk, Duitsland en Nederland aanwezig. 
        
Vader Jasbir Singh, duidelijk aangedaan door de gebeurtenissen en zoveel steun, sprak voor de mars kort met de Etterbeekse burgemeester Vincent De Wolf en een dichter die voor de mars speciaal een tekst had voorbereid. Nadien vertrokken de 600 aanwezigen van aan het huis in de Generaal Capiaumontstraat waar de moorden gepleegd werden voor een korte mars door de buurt. De mars eindigde opnieuw voor de woning en werd afgesloten met een gebed en een dankwoord aan de deelnemers.

dinsdag 2 oktober 2012

Schok voor sikhs in België

Schok voor sikhs in België

Het getroffen gezin maakte deel uit van de sikh-gemeenschap in ons land.

De sikhs – het woord betekent 'discipel' – geloven in één universele god en in de leer van de tien goeroes, of spirituele leermeesters. De godsdienst ontstond in de 16de eeuw in noordelijk India. Nog altijd wonen in de Indiase deelstaat Punjab de meeste aanhangers: ongeveer 21 miljoen van de 26 miljoen sikhs. Er zijn ook grote sikh-gemeenschappen in onder andere Maleisië, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada.

Hoewel ze slechts een klein procent van de totale ­Indiase bevolking vormen, zijn ze toch prominent aanwezig in leger, landbouw, sport, industrie en onderwijs. Hard werken in combinatie met een ultieme toewijding aan het geloof kenmerken de sikhs. Hun religie is vrij progressief met als basisgedachten één God, gelijkheid, rechtvaardigheid en vrijheid voor iedereen. Ze erkennen en respecteren dan ook alle andere godsdiensten. Toch waren ze in het verleden vaak het slachtoffer van vervolging en onderdrukking.

In België leven waarschijnlijk tussen de 3.000 en 4.000 sikhs. Sint-Truiden kent een concentratie van sikhs en er staat net als in Vilvoorde een gurudwara , een gebedshuis waar elke zondag wordt gezongen en gegeten.

Een van hun opmerkelijke kenmerken is de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw.  Zo vinden sikhs dat vrouwen in staat moeten zijn om voor zichzelf te zorgen en zich te verdedigen. Daarom dragen zij net als mannen een kleine rituele dolk onder hun kledij: dekhirpaan .

Die dolk is een van de vijf uiterlijke symbolen die sikhs dragen nadat ze gedoopt zijn. De andere vier zijn: kesh , ongeknipt haar; de khanga , een kleine houten kam; de kara , een stalen armband; en de kachha , een soort boxershort die symbool staat voor de trouw aan de huwelijkspartner.

Omdat een gedoopte sikh zijn haren niet mag afknippen - om zijn eenheid met de natuur te benadrukken - dragen ze een tulband. Sikhs worden pas gedoopt als ze er zelf aan toe zijn en een aanzienlijk aantal laat zich pas op latere leeftijd of helemaal niet dopen.

Sikhs bij best geïntegreerde groepen in Sint-Truiden

maandag 01 oktober 2012 om 13u56

(Belga) "Wat er daar in Etterbeek ook is gebeurd, bij ons in de regio rond Sint-Truiden hebben we heel weinig problemen met de Sikhs", zegt Ludwig Vandenhove, burgemeester van Sint-Truiden. "Ze behoren tot de bevolkingsgroepen die het best in onze maatschappij geïntegreerd zijn." In Zuid-Haspengouw leeft de grootste concentratie van de naar schatting 3.000 Sikhs in ons land.

Volgens de dienst Bevolking wonen er in Sint-Truiden 303 Indiërs in de stad, bijna allemaal Sikhs. Daarbij komen nog de diverse familieleden die intussen de Belgische nationaliteit hebben en Sikhs die uit andere landen als Pakistan of Afghanistan komen. "Ze zijn in het begin van de jaren '90 naar hier gekomen om te werken in de fruitpluk", zegt de Truiense burgervader. "Wij horen ook wel eens de geruchten dat familievetes of andere conflicten in het land van herkomst soms op een andere manier worden opgelost, maar daar hebben onze politiediensten geen ervaring mee. Integendeel zelfs, want de Sikhs hebben zich hier heel goed aangepast. Ze zijn erg ondernemend, ook buiten de fruitsector. De tweede generatie ziet helemaal geen belemmering meer om zich breed in de samenleving te integreren. De mentaliteit van deze mensen is heel open en dynamisch." De burgemeester ziet dan ook geen verband tussen de etnische afkomst van de Sikhs en de gruweldaden die zich in Etterbeek hebben afgespeeld. "Familiedrama's komen voor in alle bevolkingsgroepen en religies. Volgens onze ervaringen had dit evengoed bij Belgen of andere nationaliteiten kunnen gebeuren." (ANA)

maandag 1 oktober 2012

Parket geeft geen informatie over familiemoord Etterbeek

Parket geeft geen informatie over familiemoord Etterbeek

BRUSSEL - Het parket van Brussel wil zondag nog geen nieuwe informatie kwijt over de familiemoord in Etterbeek. Vrijdagavond werden een vrouw en haar drie kinderen met overgesneden kelen teruggevonden in hun woning.

Er werden geen nieuwe feiten meegedeeld, het parket beperkte zich tot de reeds gekende feiten. Men wilde alleen kwijt dat 'een onderzoek loopt onder titel van opzettelijke doodslag'. De dader wordt actief opgespoord en elke communicatie zou momenteel het onderzoek kunnen schaden.

De vader, Jasbir Singh (39), werkte vrijdag in een restaurant en ontdekte de lijken toen hij thuiskwam. Volgens hem heeft zijn familie, Indiase Sikhs, geen vijanden.