- Punjab 1984 2014 Film
-
- This is the story of a mother and her missing son set in the backdrop of 1984 Punjab, when the state was going through a terrible time of terrorism. The film depicts the longing of a mother for her son and her search for her son, who is labelled a terrorist because of the bad times in Punjab. It also depicts the sensitive time for the youth of Punjab. Further, the film is dedicated to thousands of those mothers who lost their sons.
-
vrijdag 27 juni 2014
Punjabi movie !Punjab 1984! opens to an overwhelming response
Jagdeep Kaur Khurana (18): nous n’avons pas quitté l’Afghanistan pour faire du tourisme
Jagdeep Kaur Khurana (18): nous n'avons pas quitté l'Afghanistan pour faire du tourisme
Venue d'Afghanistan avec ses parents et sa soeur il y a 5 ans, Jagdeep (18 ans) a passé son CEB (diplôme d'enseignement primaire) en une année et d'un coup. Maintenant, elle suit l'enseignement général secondaire et elle veut devenir cardiologue chirurgien. Seul problème: sa famille n'a toujours pas de papiers.
Quels sont tes souvenirs d'Afghanistan?
J'ai dû avoir 8 ans lorsque j'ai commencé à comprendre la vie en Afghanistan; je ne sortais pas assez que pour me rendre compte de la guerre. On avait un jardin à Kaboul, et on allait au Temple sikh où j'ai suivi un cours de punjabi, puis une prof venait à la maison pour m'enseigner l'anglais et un peu de culture générale. C'est tout…
Plus tard, la situation s'est empirée, et mon père a décidé de ne plus me laisser sortir pour aller au cours. En Afghanistan, c'est la guerre depuis 37 ans, et en plus il y a une guerre contre les filles qui est encore pire: tu peux te faire violer ou kidnapper, et même la police est parfois complice.
Avant le Taliban, l'Afghanistan était un peu comme la Belgique: les femmes travaillaient et s'habillaient comme elles voulaient. Depuis, on n'avait plus le droit. A la limite, si on voyait la main d'une femme dépasser sa burqa, on la lui coupait. La plupart des Afghans pensent qu'il est inutile qu'une fille aille à l'école. Elle n'a qu'à se marier. Par contre, mon père a voulu que j'étudie, du coup il m'a offert des cours particuliers.
Es-tu plus heureuse ici?
L'Afghanistan, c'est ma terre, mon pays. Mais quand je regarde l'avenir et que je le compare avec mon passé, c'est ici, en Belgique, que je suis plus heureuse. On dit souvent que la Belgique est un petit pays. Mais mis à part la situation politique un peu compliquée, je trouve que tout est nickel ici. Pendant mes 5 années à Charleroi, je n'ai pas vu de racistes, tout le monde a bien voulu devenir ami avec moi. Même si ma religion, le Sikhisme, est peu connue ici, je me suis toujours sentie bien accueillie.
Quels sont tes rêves, tes passions?
Je voudrais devenir médecin, et me spécialiser en chirurgie cardiaque. Je suis fascinée par le fonctionnement du corps. Je voudrais comprendre, et surtout le coeur, car sans lui il n'y a pas de vie. J'aime lire aussi, je lis tout. A l'école, on nous demande de lire un livre par mois et d'en faire un résumé. Alors quand je lis, j'éteins mon Facebook! Je suis allée à la Foire du Livre avec ma prof de Latin, et j'ai trouvé plein de beaux livres en anglais. Je suis tombée sur le livre 'I am Malala', la jeune Pakistanaise sur qui le Taliban a tiré. Je voudrais faire aussi un jour écrire un livre, pour tout dire. Tout ce qui ne se dit pas dans les médias. Là, je participe à un atelier d'écriture pour réfugiés: nous apprenons à écrire notre histoire, qui sera reprise dans un livre collectif. Chacun écrit son histoire personnelle, pour finalement se rendre compte qu'elles ont toutes quelque chose en commun: nous venons ici car nous avons fui un pays où nous étions en danger.
L'Afghanistan te manque?
Je n'ai plus de famille en Afghanistan. Si nous avons quitté l'Afghanistan, ce n'était pas pour nous distraire ou pour faire du tourisme. Alors, non: même si j'y avais de la famille, je ne voudrais pas y retourner. C'est ici que j'ai vécu mon adolescence, c'est ici que j'ai commencé à apprendre la vie, les humains, et comment ça se passe….
As-tu un dernier message pour les lecteurs de ce blog?
Si vous croisez un réfugié, un immigré, ne jugez pas avant d'avoir écouté son histoire. Il est vrai que les profiteurs existent, et je comprends que la Belgique ne puisse pas accepter tout le monde. Mais ne nous mettez pas tous dans le même sac. Parmi les Sikhs que j'ai croisés en Belgique, tous désirent travailler et assumer. C'est comme les Flamands: ils ne sont pas tous racistes. Et les Wallons ne sont pas tous paresseux. Laissons tomber les préjugés.
Et puis encore ceci: s'entendre dire, après 5 années passées ici à nous intégrer, que maintenant il faut partir… ce n'est pas juste. Nos 5 années ici ont-elles vraiment été nulles et non valables? Vous ne feriez pas ça à votre propre fille…
Propos recueillis par Marlene N.
Article in English here
Sikh-tempel: Eerst sambal, daarna buigen
Sikh-tempel: Eerst sambal, daarna buigen
Door Eric van den Berg
Gepubliceerd juli 2014, jaargang 17, nr. 167
http://www.kerkindenhaag.nl/articles/view/sikh-tempel-eerst-sambal-daarna-buigen
KERKENTEST Je moet je schoenen uitdoen, je hoofd bedekken en je handen wassen. Daarna ben je gewoon welkom in de Gurdwara, een sikh-tempel aan de Scheepersstraat in Transvaal.
Voornaamste ruimte van de tempel, de Darbar Sahib. Op een troon (takhat) zijn de heilige teksten (Goeroe Granth Sahib) uitgestald.
Een trendbreuk, zou je kunnen zeggen. Ik bezoek voor de 'Kerkentest 2014' geen christelijke kerk, maar neem deel aan een Kirtan-samenkomst in een sikhtempel.
Na binnenkomst in de Gurdwara – het gebeds- en gemeenschapshuis – loop ik net als iedereen naar de eetzaal. Ik heb dan al mijn schoenen uitgedaan, mijn hoofd bedekt met een driekanten sjaal en mijn handen gewassen.
Ik krijg direct een bord onion bhaji met sambal voor mijn neus, chai – Indiase kruidenthee – en wat water. Overal vriendelijke blikken en knikjes. Niemand kijkt op van mijn komst. Ik raak in gesprek met een Sikh, die mij over zichzelf vertelt en wat de Kirtan inhoudt.
Nederigheid
Na het eten loop ik naar de Diwan-zaal, boven. Opnieuw handen wassen. De Diwan is een grote witte ruimte. In het midden staan op een verhoging de spirituele geschriften van Goeroe Granth Sahib, geplaatst onder een oranje baldakijn. Daarachter zit een Sikh die iedere vijf minuten steeds achttien tot twintig keer met een soort 'zwabber' over de heilige geschriften zwaait.
Bij binnenkomst begroeten de aanwezigen de goeroe door de Matha Thekna: een rituele uiting waarbij je op je knieën buigt en de grond voor je met je voorhoofd raakt, uit nederigheid ten opzichte van de goeroe. Daarna neem je plaats ergens in de witte ruimte, het maakt niet uit waar. Daarmee wordt de gelijkheid van iedere aanwezige benadrukt. Toch zitten de vrouwen met kinderen links en de mannen rechts. Kleurrijke sari's links, spijkerbroek en mobieltjes rechts. Alle leeftijden zijn aanwezig.
Sjaaltje
Zeker, er zitten mannen met tulbanden en lange baarden, maar het merendeel is onbebaard en heeft een klein oranje of zwart sjaaltje om het hoofd gewikkeld. Bezoekers lopen in en uit en ondertussen preekt – helaas voor mij in het Punjabi – een van de aanwezige Sikhs.
Dan begint de Kirtan: hymnen, die het belangrijkste onderdeel van de dienst vormen, bedoeld om God te eren. Vier muzikanten spelen tabla en harmonium en reciteren uit de Guru Granth Sahib. Sommige mannen in de zaal zingen mee.
Na afloop gaat iedereen weer naar de Langer, om te eten, te drinken en vooral om elkaar te ontmoeten. Je bent de hele dag in de Gurdwara welkom. Op zondag zijn de meesten vrij en is het er druk. Zo druk, dat er een nieuwe Gurdwara wordt gebouwd elders in de stad.
zaterdag 21 juni 2014
Zware brand treft gebedshuis sikh-gemeenschap
Zware brand treft gebedshuis sikh-gemeenschap
20/06/2014 | Van onze medewerker,Raf Vanmechelen
De aanwezige sikhs konden gisteravond de 'Guru Granth Sahib' (de heilige boeken) redden, maar de schade aan hun gebedshuis in Halmaal Dorp in Sint-Truiden is enorm. De twee voorste gebouwen zijn vernield door een zware uitslaande brand.
De twee voorste gebouwen van het gebedshuis zijn vernield. vrsToen er gisteren rond 17.30 uur bij de brandweer een oproep binnenliep, leek de brand in de 'Gurudwara' (sikh-gebedshuis, red.) in Halmaal, bij Sint-Truiden, beperkt te blijven, maar toen de eerste brandweerwagen zo'n
donderdag 19 juni 2014
maandag 9 juni 2014
Herdenking sikh genocide overschaduwd door rellen
Herdenking sikh genocide overschaduwd door rellen
Religieuze minderheid slachtoffer van onenigheid of gedreven tot wanhoop door regering?
Gisteren doken verontrustende en choquerende foto's op uit Amritsar (India) waar sikhs elkaar met zwaarden te lijf gingen in de Gouden Tempel, het belangrijkste heiligdom voor de sikhs. Zeker tien mensen raakten gewond. Tijdens de rellen werd de 30ste gedenkdag van Operation Blue Star herdacht: de dodelijke militaire aanval op dezelfde tempel door de toenmalige Indiase regering, onder leiding van premier Indira Gandhi in 1984. Men zegt dat het zwaard gevecht ontstond door een meningsverschil tussen twee facties, waarbij één groep het publiek als eerst te woord wilde staan, maar door de andere groep werd tegengehouden, omdat hun toespraak te radicaal zou zijn.
Het heiligste heiligdom van Sikhs, de Gouden Tempel in Amritsar, Punjab.
Operation Blue Star begon in juni 1984 en duurde zes dagen. Een militaire eenheid probeerde de Gouden Tempel over te nemen, om de leider van de activistische groepering gevangen te nemen. De operatie was een grote inbreuk op de eigendom van de sikhs: een deel van de operatie nam plaats in de Gouden Tempel, een andere in de Punjab regio waar eventuele verdachten zouden worden opgepakt. Deze operatie was groot van schaal; alles werd ingezet: het Indiase leger gebruikte leger, tanks, kanonnen, helikopters, gepantserde voertuigen en zelfs chemische wapens. Het precieze aantal doden en gewonden is onbekend en word geschat tussen de 492 en 5000.
Operation Blue Star was voor de sikhs een keerpunt in de geschiedenis sinds de onafhankelijkheid van India in 1947. De toenemende discriminatie en onderdrukking van minderheden werd de sikh gemeenschap teveel en zij besloten zich hard te maken voor mensenrechten. De Indiase regering vond de manier waarop de sikh gemeenschap zich opstelde een gevaar vormen voor de veiligheid en welzijn van de staat. De sikhs voelden zich niet gerepresenteerd en vooral onbegrepen en er ontstond een groepering die wilde vechten voor een onafhankelijkste staat voor de sikhs, 'Khalistan' genaamd. De militaire missie was gericht op de activistische groepering die zich in de Gouden Tempel schuil hield. Gezien de ligging van de provincie waar de meeste sikhs wonen, Punjab, de vruchtbaarheid van deze regio en de begrenzing tegen Pakistan en Kashmir, was (en is) een apart land voor de sikhs een ondenkbare optie voor de Indiase overheid.
Buiten India, bevindt zich in Engeland, Amerika en Canada een zeer grote gemeenschap van sikhs die nog steeds achter het idee van een onafhankelijke staat voor de sikhs staan. De rellen van gisteren kwamen dan ook hard aan bij de sikhs in het buitenland, omdat de onenigheid een intern conflict laat zien. Niet bepaald wat men nodig heeft om te pleiten voor een eigen land. Een grote meerderheid van de sikhs gelooft dat de overheid verdeeldheid probeert te creëren in de sikh gemeenschap om hun zodoende zwakker te maken, zodat hun strijd gehinderd kan worden.
Premier Indira Gandhi was in oktober 1984 doodgeschoten door haar sikh lijfwacht als wraak voor Operation Blue Star, wat leidde tot massale anti-sikh rellen over het hele land waarbij ongeveer 3000 mensen omkwamen. Eerder dit jaar werd duidelijk uit vrijgegeven documenten dat de Britse regering onder Thatcher betrokken is geweest bij Operation Blue Star. De onlangs gekozen premier, Narendra Modi, is wellicht de meest invloedrijke en controversieel regeringsleider sinds Indira Gandhi.
De Indiase regering heeft niet de beste reputatie wanneer het aankomt op de omgang met religeuze, en etnische, minderheden. De sikhs vormen een dominante en sterke gemeenschap in Punjab, waarvan de aardbodem beroemd is om haar vruchtbaarheid en landbouwindustrie. Na de genocide van 1984 zijn de sikhs op hun hoede voor de Indiase overheid en hebben zij weinig vertrouwen in de regering. De gebeurtenissen gisteren in de tempel leggen problemen bloot die veel mensen wensen te vergeten of negeren, maar als 'de grootste democratie van de wereld' niet alleen in naam democratisch wil zijn, dan zal de Indiase overheid meer respect moeten betrachten richting de minderheden in het land. Wat dat betreft mogen we het ergste vrezen, want de mensen verwachten van de onlangs verkozen nieuwe premier Narendra Modi op dat gebied niet veel, want ook hij wordt ervan beschuldigd verantwoordlijk te zijn voor de slachtpartij van meer dan 1000 moslims in de rellen van 2002 in Gujrat.
http://wijblijvenhier.nl/23606/herdenking-sikh-genocide-overschaduwd-rellen/
Foto: Liz05 op Flickr
Abonneren op:
Posts (Atom)