English (original) version: click here
Version française: cliquez ici
Zeg België. Kultar Singh begint moe te worden en dat kunnen we niet laten gebeuren. Na doodsbedreigingen in Afghanistan vluchtte hij naar Dubai waar hij zijn job en dus ook zijn papieren kwijtraakte. Toen besloot hij naar Europa te komen in de hoop er te kunnen genieten van mensenrechten. En wat krijgt hij in België? Hetzelfde als in Afghanistan.
Ik ken mijn precieze leeftijd niet. Ik zal zo'n 29 jaar oud zijn. De mensen in Afghanistan geven geen exacte datum, ze zeggen dat je geboren bent rond de tijd van een aardbeving of zoiets. Ze schrijven in ieder geval niets op. Ik kom uit Kaboel, maar ik ben geboren in Ghazni.
Ik ben Sikh. In Afghanistan is er een groot probleem: in mijn godsdienst wordt een overledene niet begraven, maar gecremeerd. En in Afghanistan mogen we dat niet doen. Er is daar geen respect voor onze religie.
In 1998 werd Afghanistan erg gevaarlijk voor mijn familie. Mijn broer werd vermoord. Ik ben toen naar Dubai gegaan, waar ik 12 jaar heb gewerkt, totdat de winkel failliet ging. En toen ze de winkel sloten, liet mijn vader me weten dat ik in Afghanistan nog steeds gezocht werd. Ze willen me vermoorden, en ik weet niet eens precies wie ze zijn.
Ik kon niet in Dubai blijven, en ik kon ook niet terug naar Afghanistan. Dus ben ik naar Europa gekomen. Met het vliegtuig. Ik ben hier nu drie jaar, en heb nog steeds geen papieren*.
Nu is mijn geest ook in gevaar. Ik ben in de war over mijn leven. Het is erg moeilijk na te denken in deze situatie. Waar ga ik leven, gaan ze me wegsturen? Ik weet het niet. Soms is mijn geheugen helemaal leeg.
Mijn advocaat had me gezegd dat ik de Dubaise nationaliteit zou krijgen. Maar Dubai geeft alleen visas voor toeristen en werkers. Dubai is geen land waar mensen heengaan en de nationaliteit krijgen. Dat staat niet in hun wetten. Zodra mensen in Dubai blijven zonder papieren, worden ze teruggestuurd naar Afghanistan, Pakistan, Indië… Ik was dus in gevaar in Dubai. België zei: "U bent niet meteen hierheen gekomen." Ja, ik ben in België toegekomen na 12 jaar in Dubai. En dat is het probleem: ze zeggen dat ik uit Dubai kom. Maar dat is niet waar. Ik ben drie jaar geleden hierheen gekomen uit Dubai, maar ik ben Afghaan.
Mensen komen hier om verschillende redenen. Ik ben hier omdat mensen me gezegd hadden dat het goed was in Europa, dat ze ons hier zouden helpen. Hier ben ik dan, en ik zie dat het net zo is als in Afghanistan: daar heb ik geen godsdienstvrijheid, en hier heb ik geen persoonlijke vrijheid. Ze zouden me elk moment kunnen deporteren.
Met mijn familie in Afghanistan heb ik geen enkel contact. Mijn ouders worden oud, ze hebben geen telefoon of gsm of iets dergelijks. Ik weet niet precies waar ze nu zijn.
Ik heb niet veel opleiding gekregen, en ook geen diploma's, maar ik heb dingen geleerd, zoals Engels praten, gewoon door te werken. In Afghanistan krijgen mensen helemaal geen opleiding. Ik kàn niet terug, er is daar niets te doen voor mij.
Wanneer ik papieren krijg, is het eerste dat ik wil doen studeren. Ik wil al drie jaar naar school, Nederlands en Frans leren, maar mijn eerste doel is papieren krijgen. En dan een job, en trouwen.
Ik vraag niet om geld, het enige dat ik nodig heb is papieren. De Sikhs en Hindoes uit Afghanistan komen niet hierheen om om geld te vragen – wij zijn handelaars. Ik ben geen bedelaar. Ik ben een handelaar, en toch behandelt men mij als een bedelaar.
België is een goed land, maar zonder papieren is het als een gevangenis**. Ik kan nergens heen. Ik kan alleen binnen de grenzen van België denken. Ik leef tussen muren. Het is alsof iemand me had opgesloten. En als ze me terugsturen, dan is het gedaan met mij.
Ik voelde me erg sterk en zeker toen ik hier kwam. Maar nu voel ik me naar beneden gedrukt. We protesteren nu al vijf maanden. Ik word moe. En toch ga ik door. Ik probeer. Wat kan ik nog meer zeggen? De wet is de wet***?
______________________
*papieren= een arbeidskaart, een identiteitskaart, een paspoort
**volgens de Dublin Regulation mogen mensen die asiel aanvragen en die hun vingerafdrukken hebben gegeven in een land in Europa, niet nog eens asiel aanvragen in een ander land. En in geval van negatieve beslissing mogen ze het grondgebied van dat land niet verlaten
***de wet is de wet= de zin waarmee de Belgische Staatssecretaris voor Asiel en Migratie het grootste deel van haar beslissengen en handelingen bedekt
Interview : Marlene Nuhaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten